medyauzmani.com
Biraz gülümseyelim! – Haber Ajans

Biraz gülümseyelim!

Nazik bir kelime gülümsemek veya gülümseyebilmektir. Ah bir de yüreğimizden sevinçle gülebilsek!

Bakalım ne olacak, gülmek zor mu? Ayrıca olabilir!

Gülmeyi, gülmeyi ve canınız isterse gülümsemeyi deneyin. Önünüzde herhangi bir engel var mı!

Gözyaşı ile gülmek ile gülmek arasındaki farkı samimiyetle anlayanlar mısınız!

Nasıl ağlarken gülmek ya da ağlarken gülebilmek. Gülme sanatı bu olsa gerek!

Bugün gülecek o kadar çok şey var ki, hala gülemiyorsan ne diyebiliriz?

Dünü unutup söylediklerini inkar edenlerin ya da yaşadıklarını unutup yeni bir yol izleyenlerin durumuna gülebilirsiniz. Bir gün farklı, ertesi gün farklı kelimeler kullanarak yöneticilerin daha önce söylediklerini unutan veya inkar edenlere gülebilirsiniz!

Bozum, “Yırtık pantolon giymek ayıp, leke giymek ayıp değil” sözünü hatırlayarak, sokaklarda diz kapağı yırtık gezenlerin değil, yırtık pantolon üreten firmaların haline gülebilirsiniz. “çocukluğumuzda.

Gülecek o kadar çok şey var ki hala gülemiyorsan gülme yeteneğini kaybetmiş olmalısın.

En çok dünü unutup, sözleriyle bugünkü hayatları arasındaki farkları kısa sürede unutanların haline gülerim.

Az sayıda insanın bir araya gelip inanç ve din hakkında konuştuğu, hayatları konuştukları gibi olmadığı zaman mangalda kül bırakmayanların hayatlarını gördüğümde, öyleymiş gibi yapanların haline gülüyorum.

Yoksulların durumunu görünce acıma duygusunu yitiren, hatta onları küçümseyenlerin tavrına gülüyorum.

Aslında onların davranışlarına acıyorum çünkü toplumda savundukları ve konuştukları gibi yaşamıyorlar ve inançlarının tam tersini yapıyorlar.

Bu insanların içinde bulunduğu duruma acısam da beni de güldürüyor. Gülüyorum, göründükleri gibi değil, ne kadar yanlış, yalancı, inkar olduğunu hatırlayarak.

Çevresindekilerin sosyal ve ekonomik hayatını yok sayan ve “Kimse evine ekmek alamaz!” diyenlerin kalbindeki insani erdemin ölçüsünü düşününce gülüyorum.

Ağlamayı unutanlarla yüzleşiyorum ve gözleri gülmediği için dökülecek gözyaşı kalmadığını görünce, kendini gülmeye zorlayanların haline gülüyorum, insanların gözlerinde yaşları kimin kuruttuğunu düşünüyorum. gözler.

İnsanları “teşekkür ederim” kelimesiyle karıştırmaya çalışarak elindekiyle yetinsinler diyenlerin hayatlarını gördüğümde, geleceklerini düşünerek hem üzülüyorum hem de gülüyorum.

Diğer gönderilerimize göz at

[wpcin-random-posts]

Yorum yapın